जर त्याला माहित असते की मी कोणते संकटात आहे, तर.. अभिनेत्री उषा नाडकर्णी भावुक

ज्येष्ठ अभिनेत्री उषा नाडकर्णी यांनी एकटेपणाच्या भीतीबद्दल व्यक्त केलेल्या भावना वृद्धत्वाच्या वास्तवाकडे लक्ष वेधतात. त्यांची ही कथा केवळ एका अभिनेत्रीची नसून, बदलत्या सामाजिक परिस्थितीत वृद्धांच्या एकटेपणाकडे दुर्लक्ष होत असल्याचे दर्शवते. 

Image Credit: social media

मराठी आणि हिंदी मनोरंजन विश्वात आपल्या खणखणीत अभिनयाने प्रेक्षकांच्या मनावर अधिराज्य गाजवलेली अभिनेत्री उषा नाडकर्णी आज एका भावनिक वास्तवाला सामोरी जात आहेत, ते एकटेपणाचं भय त्यांना छळत आहे. एका मुलाखतीत त्यांनी स्पष्टपणे सांगितलं की, त्या आज एकट्या राहतात आणि कधीमधी त्या एकटेपणामुळे त्यांना भीती वाटते.

या विधानाला केवळ एका अभिनेत्रीच्या भावनिक व्यक्त होण्याचं रूप न देता, आपण ते समाजाच्या वृद्धत्वाच्या वास्तवाचं आरसा म्हणून समजावून घ्यावं लागेल. उषा नाडकर्णीसारखी सशक्त, लोकप्रिय, आणि यशस्वी स्त्री जर आज एकटेपणाने ग्रासलेली असेल, तर सर्वसामान्य वृद्धांसाठी ही परिस्थिती किती गंभीर असेल, याचा विचार करायला हवा.

आपल्याकडील पारंपरिक संयुक्त कुटुंब पद्धती हळूहळू नामशेष होत आहे. वृद्ध आई-वडिलांना आज त्यांच्या स्वतःच्या घरातही कधीमधी परकं वाटू लागतं. मुलं करिअरच्या मागे लागलेली असतात, घरं बदलली जातात, आणि हळूहळू वृद्ध मंडळी एकाकी होतात. उषा नाडकर्णींनी मोकळेपणाने "भीती वाटते" असं सांगणं हे आपल्या समाजातील मानसिक आरोग्याच्या दुर्लक्षित बाजूवर प्रकाश टाकणारी बाब आहे. वृद्धांसाठी केवळ शारीरिक आरोग्य नव्हे, तर मानसिक साथ ही अत्यंत आवश्यक आहे.

एकेकाळी ज्यांच्या सभोवती कॅमेरे, चाहत्यांची गर्दी, आणि सहकलाकारांची साथ होती, त्या कलाकारांना जेव्हा लाईट्स बंद होतात तेव्हा एकटं वाटतं — हे आपण वारंवार पाहतो. परंतु उषा नाडकर्णी यांचं उदाहरण हे आपल्याला सांगतं की, कीर्ती, पैसा, ओळख असूनही माणूस अंतःकरणातून एकटा होऊ शकतो. अभिनेत्री अंकिता लोखंडे हिने उषाताईंना सतत कॉल करून "तुम्ही एकट्या नाही आहात" हे जाणवून देणं ही माणुसकीची जिवंत उदाहरणं आहेत. केवळ नात्यांमध्ये नव्हे, तर मानवी संबंधांमध्ये आपुलकी आणि संवेदनशीलता असावी लागते, याची जाणीव ह्या घटनेतून होते.

उषा नाडकर्णींच्या भावना ही एक चेतावणी आहे, आपण वृद्धत्वाच्या दिशेने जाणाऱ्या प्रत्येक माणसासाठी काय करू शकतो? त्यांचं एकटेपण केवळ त्यांचं नाही, तर आपल्या प्रत्येकाचं भविष्यातलं संभाव्य वास्तव आहे. आपण त्यांच्या भावना ऐकून फक्त 'व्हायरल न्यूज' म्हणून न बघता, त्या अनुभवाला समाजाच्या आरशात पाहिलं पाहिजे. वृद्धांशी संवाद वाढवला पाहिजे, त्यांना वेळ दिला पाहिजे आणि सर्वांत महत्त्वाचं म्हणजे — त्यांच्या एकटेपणाची भीती फक्त त्यांची न ठेवता, ती आपलीही समजून, माणुसकीने पुढे आले पाहिजे.